Kees : Geboren 15 maart 1950
Beroep : Eenmanszaak in reparatie van Audio Visueel Apparatuur
Els : Geboren 05 december 1950
Beroep : Secretaresse
Getrouwd : 1976
Woonachtig : Eindhoven
Aqui : Border Colli 13 jaar oud
Unimog : U1300L – (bouwjaar 1980)
HOE HET IDEE IS ONTSTAAN?
Tijdens onze vakantie van 6 weken in Turkije in 2002 begon het steeds meer te kriebelen.
Terugdenkend aan hoe we ons voelen tijdens onze vakanties met name de 4 maanden die we rondgetrokken hebben in Spanje heeft het virus definitief toegeslagen.
In de auto op de terugweg van Turkije naar Nederland hebben we elkaar de hand gegeven diep in de ogen gekeken en gezegd:
“We gaan ervoor”.
De eerste stap was het vrachtwagenrijbewijs halen.
Dat hebben we allebei binnen 4 maanden gehaald (niet mis hé op ons 51é levensjaar).
De tweede stap was het gaan zoeken op internet naar een geschikte vrachtwagen om te verbouwen tot motorhome. Dat viel zo een twee drie nog niet mee. Wat is wijsheid. Welk merk? Hoe groot? Hoe oud mag de auto of het chassis zijn. Een paar keer dachten we de auto gevonden te hebben, maar na de auto in werkelijkheid gezien te hebben vielen ze steeds af.
TOTDAT !!! Kees op een avond zei: “Els, volgens mij heb ik onze auto gevonden”.
In Duitsland stond een Mercedes Unimog U1300L bouwjaar 1980 (een ambulance uit het Duitse leger) te koop op internet.
Helemaal omgebouwd tot motorhome. Zag er inderdaad leuk uit. De eigenaar gebeld en een afspraak gemaakt om te komen kijken. We zijn met onze auto en een tentje naar Duitsland gereden.
In de buurt van Heidelberg hebben we 4 dagen op een camping gestaan.
Van daaruit elke dag gaan kijken en praten met Holger en Ute de eigenaren van de Unimog en uiteraard met de Unimog gereden. Eenmaal weer thuis was het wikken en wegen. Opzich klikte het meteen, maar Els vond hem toch aan de kleine kant, vooral omdat er geen vast bed in zit. Na veel praten wat de voor- en nadelen zijn van een grotere of deze kleinere auto de Unimog nog eens bekeken hoe we het een en ander aan onze wensen zouden kunnen aanpassen.
Weer een afspraak gemaakt om nogmaals in de Unimog te rijden. We hebben er niet alleen in gereden maar ook een avond in geslapen om te voelen hoe het ruimte effekt is, met name bij Els. Dat viel reuze mee.
We hebben nog bedenktijd genomen en na het weekend besloten om de Unimog te kopen.
Op 30 augustus 2002 waren wij de trotse eigenaars van een
MERCEDES UNIMOG U1300L van 1980
de overname hebben we met Holger en Ute beklonken met een glas champagne.
We hebben “MOG MOG” geadopteerd en hem een nieuwe naam gegeven: Moggy
WAAROM DEZE STAP?
De koek is op, de laatjes zijn vol. Na meer dan 40 jaar werken in de dienstverlening. Kees in de service en Els als secretaresse voelt het werken steeds meer als een verplichting en is de lol eraf.
We “moeten” gezien onze leeftijd nog 9 jaar werken tot onze AOW (als de regering er niet nog een paar jaartjes aanplakt).
Ophouden met werken, doen waar je zin in hebt, maar zonder inkomen zitten kan in Nederland niet.
Oplossing: “Low budget” leven. Indien we het financiël rondkrijgen gaan we het doen! Consequenties …………..: Huis verkopen !! Inboedel verkopen. Persoonlijke spullen opslaan bij de familie.
Dan (voorlopig) afscheid nemen van je naaste familie, vrienden en kennissen. Oei, wat valt dat zwaar.
Dat zijn traantjes en flink slikken. Het valt niet mee, maar we weten zeker dat iedereen het ons gunt om onze droom te verwezelijke en iedereen weet, waar we ook terecht komen:
“De deur staat altijd open en de koffie is bruin.”
Zoals wij dat in ons Brabantse zeggen.
Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk: GEZOND BLIJVEN.
WAAR GAAN WE HEEN?
Na veel informeren, lezen, opzoeken en kijken o.a. hoe de politieke situaties in de wereld is viel de beslissing in de zomer van 2004: Het wordt Azië.
Met name hebben we déze beslissing genomen, na het lezen van diverse reisverslagen van reizigers zowel in Africa als in Azië.
WAT ZIJN ONZE DROMEN !!!
We hopen dat de droom die we beiden hebben uit zal komen, die droom is:
Genieten van het vrije leven zonder steeds al die regels en wetjes in Nederland.
Genieten van de natuur.
Genieten van de cultuur in de landen die we doorkruisen.
Genieten van onze “oude dag” samen
De eerste 3 maanden “Ontslakken en tot rust komen”
Dan als we er klaar voor zijn Europa uit en rustig aan richting Thailand rijden.
Al onze spaarcentjes zullen eraan gaan, een “thuis” hebben we niet meer, maar hier kiezen we voor.
Of het een juiste keuze is, zal in de toekomst blijken!
Tja en dan staat er zo een grote jongen op je oprit en begint het echte werk. Heel wat uurtjes verbouwen – aanpassen – je eigen geurtjes en kleurtjes geven en natuurlijk PROEFRIJDEN.
Wat is er meer geschikt voor dan de Ardenne in Belgie, niet te ver van Eindhoven af. Elk vrij weekend, zon- en feestdagen zijn we op pad. Natuurlijk gaat het gewone leven ook door en de voorbereidingen nemen veel tijd in beslag. De tijd vliegt en maakt het allemaal behoorlijk spannend, maar wel leuk.
Het duurt tenslotte nog een paar jaartjes (planning is voorjaar 2006) voor we echt gaan.
De ultime test is onze laatste grote vakantie naar Marokko.
Zie foto’s Marokko.
Dan zien we op een avond op de televisie een oproep aan alle vrouwelijke vrachtwagenchaufeurs:
“Een wereldrecordpoging” in het boek “Guinness World Records”
De langste file van vrachtwagens met alleen vrouwelijke vrachtwagenchauffeurs.
We kijken elkaar aan en zeggen: Leuk daar doen we aan mee.
Ik heb niet voor niets mijn vrachtwagenrijbewijs gehaald.
Op 06 november 2004 is het dan zo ver.
Als een van de 416 vrouwelijke vrachtwagen-chauffeurs (lees 416 vrachtwagens)
rijd ik mee in de ellelange-file.
Het wordt een bijzondere dag en we genieten volop, jawel, met Kees als bijrijder.
We behalen het record en komen in ” Guinniss World Records.
Gaaf man en natuurlijk hebben we veel bekijks met “Moggy” die er toch wel even anders” uitziet dan de gemiddelde vrachtwagen
Dan ook niet te vergeten “Willy’s Treffen”.
Een jaarlijks “Treffen” van “Overlanders” in Stauffenberg (Duitsland) georganiseerd door (je kunt het haast wel raden) ene “Willy”. Schrik niet, er komen dan zo’n 600 “Overlanders” bij elkaar.
Niet om te rijden, gewoon gezellig bij elkaar staan, technische gegevens en verhalen uitwisselen.
Het ene verhaal nog mooier en spannender dan het andere.
Je kijkt je ogen uit, omgebouwde vrachtwagens tot “Overlanders” de ene nog mooier en groter dan de andere. Fantastisch.
Je zult denken, jeetje wat een ruige boel. Nee dus, alles heerlijk gelaxed onder het genot van een drankje en lekkere hapjes, allemaal geregeld en georganiseerd door “Willy”, uiteraard een rot in het vak en een ervaring met reizen waar je U tegen zegt.
Wat een heerlijk weekend en wat een bulk aan informatie. (zie video-filmpje van de Nord Deutsche Rundfunk die ons geintervieuwd hebben en uitgezonden is op de televisie.
Helaas hebben we vernomen, dat “Willy” inmiddels is overleden en “Willy’s Treffen”is niet meer.